«Le paradis sur terre» : un voyage dans la loi de la Charia, des déserts de l’ancienne Arabie aux rues du monde islamique moderne

Il y a 50 pays qui ont une majorité musulmane dans le monde ; 11 d’entre eux, dont l’Egypte, ont une constitution qui reconnaît l’Islam comme une source de lois nationales.

Dans « Le paradis sur terre », Sadakat Kadri, un avocat anglais et attorney à New York nous offre une synthèse de l’histoire de la loi islamique tout à fait nécessaire et abordable ainsi qu’une étude divertissante et pleine d’anecdotes fascinantes de l’état actuel de la loi islamique.

Par exemple, avez-vous entendu parler du mystique soufi du 11ième siècle dont les prières furent interrompues par une voix familière : « Oh, Abu Al-Hasan ! » tonna-t-elle, « Veux-tu que je raconte tes péchés à tout le monde de sorte qu’ils te lapideront ? » - « Oh Seigneur » , murmura Al-Hasan « Voulez-vous que je parle de votre miséricorde à tout le monde de sorte que plus personne ne se sentira obligé de s’incliner devant vous ? » - »Garde ton secret » répondit le Seigneur d’un air de conspirateur, « et je garderai le mien. »

L’écart entre la vision du Moyen-Orient qu'ont les médias occidentaux et la réalité est effarant. Le leader égyptien Moubarak était considéré comme un bon garçon et un allié solide jusqu’à ce que, tout à coup, il devienne un méchant, un homme corrompu, un tyran bon à jeter.

Cette vision à très court terme de l’empire est devenue la norme en toutes choses. Cela ne devrait donc pas surprendre que l’Iran, "l’Axe du Mal", soit-disant démangé par le désir de construire une bombe atomique pour terroriser toute la planète, ait, en fait, de bonnes relations -qui en plus ne cessent de s’améliorer- non seulement avec ses voisins, l’Afghanistan (aide à la reconstruction en plus d’un nouveau train de Hérat au golfe Persique) et le Pakistan (le Gazoduc de la Paix) mais aussi avec des rivaux moins amicaux comme l’Arabie Saoudite et maintenant l’Égypte.

La Primavera Araba del 2011 è una rivolta contro il capitalismo e l’imperialismo paragonabile alla Rivoluzione d’Ottobre russa del 1917: oggi come allora la rivoluzione comincia nell’anello più debole del sistema imperiale, ma al posto del comunismo c’è l’islamismo. Gli USA e i loro alleati cercano di domare questo processo sfruttando gl’istituti finanziari di Bretton Woods e l’alleanza con le monarchie conservatrici del Golfo. Decisiva sarà la capacità della Russia di fare da contrappeso a Washington e degl’islamisti di garantire una certa indipendenza politica ai paesi arabi.

Un fruttivendolo tunisino, Muhammad al-Bū‘azīzī, nel dicembre 2010 si diede fuoco nella pubblica piazza d’una piccola cittadina, suscitando le proteste che hanno abbattuto i dittatori in Tunisia e Egitto; così è cominciata un’ondata di cambiamento nel Medio Oriente e oltre. S’aggiunga, nel 2011, il ritiro statunitense dall’Iraq e i falliti tentativi di sottomettere Afghanistan e Iran. La scritta sul muro1 per l’impero è vergata in grassetto – e col sangue.

در گفت وگوي اختصاصي كيهان با كارشناس كانادايي مسائل خاورميانه مطرح شد
محور مقاومت به رهبري ايران كابوس نظام سلطه

جعفر بلوري
اشاره
اريك والبرگ، كارشناس كانادايي مسائل خاورميانه، آسياي مركزي و روسيه و فارغ التحصيل رشته اقتصاد از دانشگاه هاي تورنتو و كمبريج است. وي كه از دهه 1980 تاكنون درحوزه روابط شرق -غرب قلم مي زند اكنون ساكن تورنتو كاناداست و ارتباط حضوري خود با مردم كشورهاي عربي منطقه را همچنان حفظ كرده است. والبرگ مدت ها در شوروي سابق، روسيه و ازبكستان زندگي كرده و در كارنامه كاري خود عنوان مشاور سازمان ملل، نويسنده، مترجم و خبرنگار را دارد. وي مفسر روزنامه الاهرام، شبكه تلويزيوني الجزيره، گلوبال ريسرچ، تركيش ويكلي و پرس تي وي است.
براي بررسي آخرين تحولات منطقه به خصوص سوريه، ظرفيت هاي جمهوري اسلامي ايران در تغيير معادلات منطقه، نقش ايران در اتحاد دنياي اسلام عليه امپرياليسم غربي، چگونگي سقوط آل سعود و... گفت وگوي اختصاصي با وي ترتيب داده ايم كه متن آن از نظرتان مي گذرد.

چرا ایران، برنده‌ی رقابت بین روسیه و آمریکاست؟

در حال حاضر شرایط به گونه‌ای است که ایران می‌تواند به دور از بازی خطرناکی که آمریکا در آن درگیر شده، میدان و قوانین جدید بازی را تعیین کند که بازی ایران در صحنه‌ی افغانستان و عراق و نیز اقدام‌های ایران برای خلع سلاح هسته‌ای، روابط اتحادیه‌ی اروپا و آمریکا و از همه مهم‌تر ادامه‌ی نقش دلار به عنوان ذخیره‌ی ارزی جهان از آن جمله است.